Pulau Redang naar Singapore
Door: Erwin
Blijf op de hoogte en volg fam
05 Augustus 2013 | Singapore, Singapore
Ik twijfel of we nu om negen of tien uur moeten vertrekken. Op het ticket staat negen uur, maar ik geloof dat iemand tien uur heeft gezegd. Voor de zekerheid toch maar iets eerder eten. Blijkt het inderdaad tien uur te zijn. In de lobby nog maar even internetten, de ringits moeten toch op worden gemaakt.
Met de boot gaan we naar het vliegveldje. Eerst in een haventje, waarna iedereen moet overstappen in busjes die al klaarstaan. Helaas niet genoeg busjes, 3 passagiers en een paar koffers blijven achter (waaronder natuurlijk 1 van ons). Een paar minuten rijden en we zijn al op "het vliegveld". Een laag gebouwtje met een kleine landingsbaan. Alles gaat heel gemoedelijk. Gelukkig hebben we de nodige kilo's achter kunnen laten, we voldoen op 300 gram na aan de eis van 10 kg per persoon. Tja, onze handbagage is wel veel te zwaar, maar die wordt niet gewogen, pffff. De mensen van de douane scannen twee keer onze tas en gaan nog een keer met wout door de vertrekruimte. Waarom: wout is zijn gsm weer eens kwijt. Uiteindelijk blijkt de gsm toch ergens in de tas te zitten. Met zo'n 10 minuten vertraging stijgen we op naar Singapore. Zonder problemen landen we in Singapore. Op het vliegveld snel even een McDonald's bezoeken en geld pinnen. Ik heb nu wel 200 Singapore dollars, maar weet de koers niet. We zien wel.
Met de taxi gaan we naar het Robertson Quay hotel. Helaas weet onze chauffeur net precies de weg. Ik kijk op de toeristenkaart en geef aan waar het ongeveer is. We komen er wel voor slechts 22 dollar (of zou dat heel duur zijn?).
De kamers zijn erg eenvoudig maar wel schoon. Wout neemt een duik in het zwembad, terwijl wij de autosleutel zoeken. SPOORLOOS. Alle koffers en tassen leeggepakt, weg! Dan maar pa en ma sms'en of ze ff naar Düsseldorf kunnen komen donderdag. Gelukkig kunnen en willen ze (ma en Petra, pa moet naar het ziekenhuis).
We wandelen langs de rivier en zoeken een shoppingmall. Alleen design spullen, maar niets voor ons. We drinken een biertje (happy hour!) maar de prijzen zijn iets anders dan in Maleisië, ongeveer 4 keer zo duur.
In het hotel zoeken we nogmaals de koffers door. En ja hoor, onder in een toilettas met damesspulletjes, DE SLEUTEL. Snel pa en ma berichten dat ze niet hoeven te komen.
We eten lekker op het plein bij de Robertson walk, pizza en greek kebab. Nog een eindje wandelen en dan naar bed.
Met de boot gaan we naar het vliegveldje. Eerst in een haventje, waarna iedereen moet overstappen in busjes die al klaarstaan. Helaas niet genoeg busjes, 3 passagiers en een paar koffers blijven achter (waaronder natuurlijk 1 van ons). Een paar minuten rijden en we zijn al op "het vliegveld". Een laag gebouwtje met een kleine landingsbaan. Alles gaat heel gemoedelijk. Gelukkig hebben we de nodige kilo's achter kunnen laten, we voldoen op 300 gram na aan de eis van 10 kg per persoon. Tja, onze handbagage is wel veel te zwaar, maar die wordt niet gewogen, pffff. De mensen van de douane scannen twee keer onze tas en gaan nog een keer met wout door de vertrekruimte. Waarom: wout is zijn gsm weer eens kwijt. Uiteindelijk blijkt de gsm toch ergens in de tas te zitten. Met zo'n 10 minuten vertraging stijgen we op naar Singapore. Zonder problemen landen we in Singapore. Op het vliegveld snel even een McDonald's bezoeken en geld pinnen. Ik heb nu wel 200 Singapore dollars, maar weet de koers niet. We zien wel.
Met de taxi gaan we naar het Robertson Quay hotel. Helaas weet onze chauffeur net precies de weg. Ik kijk op de toeristenkaart en geef aan waar het ongeveer is. We komen er wel voor slechts 22 dollar (of zou dat heel duur zijn?).
De kamers zijn erg eenvoudig maar wel schoon. Wout neemt een duik in het zwembad, terwijl wij de autosleutel zoeken. SPOORLOOS. Alle koffers en tassen leeggepakt, weg! Dan maar pa en ma sms'en of ze ff naar Düsseldorf kunnen komen donderdag. Gelukkig kunnen en willen ze (ma en Petra, pa moet naar het ziekenhuis).
We wandelen langs de rivier en zoeken een shoppingmall. Alleen design spullen, maar niets voor ons. We drinken een biertje (happy hour!) maar de prijzen zijn iets anders dan in Maleisië, ongeveer 4 keer zo duur.
In het hotel zoeken we nogmaals de koffers door. En ja hoor, onder in een toilettas met damesspulletjes, DE SLEUTEL. Snel pa en ma berichten dat ze niet hoeven te komen.
We eten lekker op het plein bij de Robertson walk, pizza en greek kebab. Nog een eindje wandelen en dan naar bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
